ถามจริงๆ นะครับ
วันที่เรา เหนื่อย สิ้นหวัง ท้อแท้ หมดแรง อยากจะหายไปจากโลกนี้
เป็นวันไหนกัน... ระหว่าง
1) วันที่เราทำงานหนักสุดๆ ตั้งแต่เช้าจรดเย็น
ข้าวเช้าไม่ได้กิน กาแฟไม่ได้ดื่ม ห้องน้ำไม่ได้เข้า
แต่ว่าวันนี้ทั้งวัน Project ใหญ่ผ่านฉลุย
Project รอง ก้าวหน้าไปได้ดี
และมีลูกค้า order Project ใหม่เข้ามา...
หรือ
2) วันนี้ทั้งวัน ไม่ค่อยได้ทำอะไรเลย
ชงกาแฟได้ 3 แก้ว กินข้าวได้ครบ 3 มื้อ
บ่ายนั่งเล่น facebook นั่งเมาท์แตกกับเพื่อนๆ
แต่ตกเย็น Project ใหญ่ 2 Project ไม่คืบหน้าไปไหน...
ข้อไหนที่เพื่อนๆ
จะรู้สึก เหนื่อย สิ้นหวัง ท้อแท้ หมดแรง อยากจะหายไปจากโลกนี้...
สำหรับผม ผมตอบข้อ 2
วันที่ผมเหนื่อย …. ไม่ใช่วันที่ผมทำงานหนักทั้งวัน
แต่มันเป็นวันที่ผมทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอัน ชีวิตอยู่กับที่ ไม่ก้าวหน้า
--------
ผมสงสัยมานานว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ ผมเป็นคนเดียวรึเปล่า?
แล้วก็พบว่า... ผมไม่ได้เป็นแบบนี้คนเดียว หนังสือความสำเร็จที่เจ๋งๆ หลายเล่มยืนยันคำตอบนี้เหมือนกันหมด ว่า...
มนุษย์จะมีความสุข เมื่อ “ก้าวหน้า” ไปตามเป้าหมายที่ตั้งไว้!
ในทางกลับกัน ถ้ามนุษย์ไม่ก้าวหน้า ชีวิตอยู่กับที่ มนุษย์จะไม่มีวันมีความสุข ท้อแท้ และเหี่ยวเฉา
หรือพูดง่ายๆ
เหนื่อยกาย เรื่องเล็ก! (นั่งพัก เดี๋ยวก็หาย)
แต่ เหนื่อยใจ เรื่องใหญ่!
นี่เป็นเหตุผลที่ว่า…
ทำไมการตั้งเป้าหมายใหญ่ และลงมือทำ ก้าวหน้าหาเป้าหมายทุกๆ วัน
มันถึงไม่เหนื่อย และเป็นเรื่องสนุก!
เพราะมันอาจเหนื่อยกาย แต่ใจโคตรจะเป็นสุข ที่ได้เติบโตขึ้นทุกวันๆ
-------
เพราะฉะนั้น
ใครที่ยังไม่มีเป้าหมาย หรือยังกลัวๆ ว่ากลัวว่าตั้งเป้าใหญ่แล้วจะเหนื่อย…
ลองดูนะครับ... ตั้งเป้าแล้วลงมือทำ!
แล้วจะพบว่า …
การมีเป้าหมายแล้วเดินหน้าเข้าหามันทุกๆ วัน…. มันเหนื่อยน้อยกว่าการไม่มีเป้าเยอะ!!!
อรุณสวัสดิ์ครับ
Un+ Chirdpong (อั๋น เชิดพงษ์)
-------
"You feel truly happy only when you are making progress, step-by-step, toward something that is important yo you." Brian Tracy
Search